ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ

Για σένα γυναίκα - πατρίδα

Φωνάζεις, ουρλιάζεις,

αιθερικό στους ανέμους

που σε λάξευαν χρόνια τώρα.  

Απορία στο βλέμμα του παιδιού

που ρωτάει  που τρέχεις!

 μα στέκεις   μονάχη… εκεί.  

Ανατριχίλα στους μηρούς σου τους πέτρινους,

γυναίκα ασάλευτη μα τόσο μοιραία τόσο ερωτική.

 Ανατριχίλα στη ψυχή

 που από χρόνια έχει πετρώσει,

 μα ουρλιάζει ζητώντας να πετάξει ξανά

 στην λεύτερη χώρα που την γέννησε.  

Δίχως κεφάλι,

μα έχεις  θαρρείς  όλου του κόσμου τη γνώση

τα θέλω και τις εκφράσεις όλης της ζωής.

 Γυναίκα στη πλώρη

για ταξίδι στο χρόνο,

τραβώντας μας όλους

στο παγωμένο  ταξίδι σου στους αιώνες

 με την ελπίδα να ζωντανέψεις  κάποτε ξανά.

Με ανέμους, πνοές, καταιγίδες

 και  τόσες ανάσες και φωνές

 που δεν κατάφεραν να σε κάνουν να πετάξεις.

 Δεν είναι μαύρη η πέτρα πίσω σου γυναίκα πανώρια,

 δεν την έριξες εσύ,

 σ έσυραν

 και έπεφταν κομμάτια σου στο δρόμο, στη θάλασσα

 άφηνες σημάδια για την επιστροφή σου.

Θαύμα ασάλευτο,

μα με τόση ζωντάνια

 μιλάει σ’ όλα τα βλέμματα,

σ’ όλες τις ψυχές

και περιμένει …. απλά  περιμένει …… αυτούς….

Όλους εμάς ……

να την φέρουμε στο λίκνο της.

Λουσμένη στους ύμνους,

στεφανωμένη στους αιώνες, 

στάση ζωής  η στάση σου,

 η ένταση, το πάθος σου,

το όνομά σου μονάχο

 μαρτυρά το μέλλον σου στο χρόνο.

Π.Τ