Η Νίκη της Σαμοθράκης
Κάποτε βρισκόσουν στην περίοπτη θέση
ενός πλοίου, στην πλώρη του μπροστά,
και αγέρωχη, με ανοιγμένα τα φτερά σου,
διέσχιζες τον αέρα και αψηφούσες τα κύματα.
Μα τώρα είσαι έγκλειστη μες στους τέσσερις
τοίχους ενός μουσείου, ενός ξένου τόπου που δε σε χωρά.
Το πνεύμα σου όμως δεν είναι εκεί, ποτέ
δεν ήταν!
Από την πρώτη στιγμή γκρέμισε κάθε όριο
που του είχε τεθεί, κάθε φραγμό
και ξεκίνησε το γλυκό ταξίδι προς τη
μητέρα – πατρίδα.
Το πνεύμα σου πλανάται πάνω από το νησί
και χαμογελά σ’ αυτούς που τους ανήκει
και το σώμα μα και το πνεύμα σου!
Χαμογελά και παίρνει σάρκα, ξεχωριστή
για τον καθένα…
Τόσες σάρκες, όσες είναι και οι πτυχές
του χιτώνα σου και οι γραμμώσεις στα φτερά σου.
Η δική μου η Νίκη είναι αυτή που με
εμπνέει και δίνει απαντήσεις στις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες.
Είναι αυτή που μου εμφυσά αξίες και
ιδεώδη… Την αγάπη για την πατρίδα, την αισιοδοξία, την υπομονή, την επιμονή…
Είναι αυτή που μου χαρίζει τα φτερά της,
για να πεταρίσει και η δική μου καρδιά και να αγγίξει τα όνειρά της,
να πάρουν σάρκα και οι δικές μου
επιθυμίες.
Είναι αυτή που στις δύσκολες στιγμές μου
αναπτερώνει το ηθικό
και μου υπενθυμίζει πως η ελπίδα σβήνει
τελευταία.
Είναι αυτή που με οπλίζει με τέτοια
δύναμη, ώστε να βγω νικήτρια στην πάλη της ζωής…
Ελισάβετ Δήμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου