ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ
Υποκλίνομαι σε Σε, Στην δύναμη , στην ομορφιά σου. Στο σώμα σου που αψηφά τον άνεμο που λυσσομανά και στην αντάρα του μοιάζεις με λευκό περιστέρι στην βροχή που κάτι χαρμόσυνο έχει να πει. Κοχύλι κρατάς , που μ’ ένα νεύμα η Αφροδίτη απ’ τον αφρό της θάλασσας σου άφησε στο χέρι, σειρήνα να ‘ναι! Σάλπισμα χαρμόσυνης μελωδίας στις αντίξοες συνθήκες των καιρών, πνοή να γίνεσαι στη Δύση που φέρνει την Ανατολή και στην καρδιά ηλιαχτίδα. Αποκοιμησμένη στην αγκαλιά του Μορφέα, με το βλέμμα στη θάλασσα, κει που έχω γίνει ένα με την αύρα της, ονειρεύομαι Θεούς! κι εσένα Νίκη με φτερά ανοιχτά , ψηλά να πετάς. Φοίβος καθρεφτίζει στ’ ασημένια νερά τη φτερωτή μορφή σου κι οι φεγγαρόστρατες στις θάλασσες, ρότες ορίζουν! Το δρόμο να βρεις πίσω να γυρίσεις. Κι όπως ανοίγω τα μάτια απ’ τ’ όνειρο με θαυμασμό φωνάζω αυτό: Ω! τι Θεϊκή ομορφιά αγγαλιάζει τούτο τον τόπο! 'Ενα κάδρο της ψυχής ολάκερη η Ελλάδα! Περήφανος 'Ελληνας! Χαίρε Νίκη της Σαμοθράκης!
Υποκλίνομαι σε Σε, Στην δύναμη , στην ομορφιά σου. Στο σώμα σου που αψηφά τον άνεμο που λυσσομανά και στην αντάρα του μοιάζεις με λευκό περιστέρι στην βροχή που κάτι χαρμόσυνο έχει να πει. Κοχύλι κρατάς , που μ’ ένα νεύμα η Αφροδίτη απ’ τον αφρό της θάλασσας σου άφησε στο χέρι, σειρήνα να ‘ναι! Σάλπισμα χαρμόσυνης μελωδίας στις αντίξοες συνθήκες των καιρών, πνοή να γίνεσαι στη Δύση που φέρνει την Ανατολή και στην καρδιά ηλιαχτίδα. Αποκοιμησμένη στην αγκαλιά του Μορφέα, με το βλέμμα στη θάλασσα, κει που έχω γίνει ένα με την αύρα της, ονειρεύομαι Θεούς! κι εσένα Νίκη με φτερά ανοιχτά , ψηλά να πετάς. Φοίβος καθρεφτίζει στ’ ασημένια νερά τη φτερωτή μορφή σου κι οι φεγγαρόστρατες στις θάλασσες, ρότες ορίζουν! Το δρόμο να βρεις πίσω να γυρίσεις. Κι όπως ανοίγω τα μάτια απ’ τ’ όνειρο με θαυμασμό φωνάζω αυτό: Ω! τι Θεϊκή ομορφιά αγγαλιάζει τούτο τον τόπο! 'Ενα κάδρο της ψυχής ολάκερη η Ελλάδα! Περήφανος 'Ελληνας! Χαίρε Νίκη της Σαμοθράκης!
Αφροδίτη Μαργαρίτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου