ΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΙΚΗ

Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ

Πάνω στο πλωρό τού πλοίου του

ο νικητής με απίθωσε μ’ αγάπη

και γω  ερωτεύτηκα τον άνεμο το θεϊκό

που, θωπεύοντας το κορμί μου,τα φτερά μου άνοιξε.

 Και τον χιτώνα μου αναδίπλωσε,σε τόσες πτυχώσεις,

 όσες οι κλαγγές των νικητών  και οι θρήνοι των ηττημένων.

Κάθε πτυχή και μια ηδονική ανατριχίλα

σε τόπους άδηλους και φωτεινούς

με λάμψιν κατέχοντες τον κορμό μου.

Ω! Θεοί του φωτός,τας χείρας ύψωσα

και την κεφαλή προς ενατενισμόν σας.

 Στην κώμη μου όφεις ιεροί αλατογεννημένοι

ξαμολήθηκαν ερωτικοί και ανέμιζαν

και η κραυγή μου διεκήρυξε

την διατράνωση του Γένους μου

Ο Πόντος αναρρίγησε και ο Ποσειδώνας τον ράπισε

μην και διαταραχθεί η επί του πλοίου ισορροπία μου

και δεν απολαύσει το ονειρικό ταξείδι μου,

το αέναο και νικητήριο.

Μα εγώ θνητή δεν είμαι.

Έχω φτερά θεόσταλτα

υπό γλυπτών θεόπεμπτων λαξεμένα.

Τα χέρια μου άνοιξα

και την οικουμένη δεχόμουνηρωικά στις αγκάλες μου.

Θεία γονιμότης!

Είμαι Θεά.

Και ο Καταχθόνιος θεός,

φθονίσας το αέρινον τού βάρους μου

και σείσας την Γη με κατέχωσεν αυτής.

Και πάλιν φως ήλθεν.

 Και πάλιν ανασυστάθηκα έτοιμη για νέες μάχες.

Και πάλιν οι φτερούγες μου άνοιξαν

για ν’ αναγγείλουν νέες νίκες.

Μου στέρησαν όμως τα χέρια μου.

Μικρή απώλεια!

Η δημιουργία και το συναίσθημα και αλλού κατοικούν.

Λειτουργεί η καρδιά υπό της ψυχής ρυθμιζόμενη

μέσα στο σφριγηλό μου στήθος,

που οι μαστοί του είναι έτοιμοι να θηλάσουν

τους απογόνους των Καβείρων

με γόνιμη πνοή σταλμένους  μεσ’ τις ουράνιες πτυχές

της θεϊκιάς μου μήτρας.

Τίποτε δεν σταματά τον θεϊκό τον άνεμο .

Και εγώ ζω και ελπίζω και μάχομαι.

Νενίκηκά σε Λήθη!

Ες τον εμόν αιθέρα βούλομαι ανελθείν!

                ΛΙΝΑ ΚΑΣΒΙΚΗ