Η
επιστροφή
Καταφθάνει η κυρά, η θαλασσόχρωμη,
με κύκνειο λαιμό, ξέπλεκα σγουρά μαλλιά,
και μάτια κυανά.
Από το νότο έρχεται και μωβ μανδύα φορεί.
Στα χέρια, κοχύλια , βαστεί
στολίζουν κι ανεμώνες τα στήθη.
Αστερίας το μέτωπο κοσμεί
και κύματα, δροσοπέφτουν από τα δάχτυλα.
Σε κάθε της βήμα,
ιώδιο κι αλμύρα, σκορπάει
και με το χαμογέλιο στα πελαγίσια της χείλη
ξεχασμένο ύμνο τραγουδά και προχωράει…
Έρχεται και η κόρη, η αιολόμορφη με βήμα υπερήφανο,
με συνοδεία, των ανέμων, το βουητό
και γύρω της να χορεύουν τα νεραΐδικά.
Στην πόλη του Βορρά εισέρχεται
και στο νησί των Καβείρων θε να προσκυνήσει
πριν τα μαύρα πανιά φανούν στο πέλαγο, το θρακικό
και της θάλασσας ανατριχιάσει, η ράχη.
Μηνύματα φέρνει για τους ανθρώπους
που ακούν με
την ψυχή.
Του πελάγου τις πνοές. Τα λόγια τα κυματιστά.
Οράματα δείχνει σε εκείνους
που στο προσκεφάλι, το δάκρυ,
κάθε δείλι αιματοκυλάει
και πορφυρά τα σεντόνια βάφει.
Ήχο και πνοή
ηλιογέννητη στα παιδιά εκπνέει
που στις πλατείες αμέριμνα παίζουν
και γύρω από τα πλατάνια χορεύουν
και ας γνωρίζει πως οι σκιές καραδοκούν,
την αγνή τους λάμψη, ν’ αδράξουν.
Έρχεται και δώρα φέρνει, νεραΐδοβαπτισμένα
με του Απόλλωνα τη χάρη.
Όσοι τα δεχτούν του Ήλιου το στεφάνι θα φέρουν
και ατρόμητοι θε να ριχτούν στη μάχη.
Μήπως και το σκοτάδι διαλυθεί
όταν το κάθε πάναγνο τους άστρο, με θάρρος, εκραγεί
και η αύρα του στο σύμπαν επιστρέψει.
Έρχεται και
άρχετε η κόρη η αιολόμορφη,
παρέα με την
θαλασσοκυρά
Έρχεται, με τα
λευκά της φτερά διάπλατα ανοιγμένα
και με των θεών τους χρησμούς, στα φτερουγίσματα.
Όσοι θωρούν και αφουγκράζονται ελεύθερα,
στου ονείρου το διάφανο θα περάσουν
και τις ζωές
των άλλων ψυχών με νέκταρ θα κεράσουν.
ΜΕΔΟΥΣΑ
