ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΙΚΗ ΠΟΥ ΠΕΤΑΞΕ ΜΑΚΡΙΑ
Απάρθενη νίκη του ωκεάνειου ανέμου.
Αρχαία!
Απ’ της Στυγός και του Πάλλαντα τις πνοές
πλεγμένη.
Στα νέα μέτρα δεν χωρά το θριαμβικό σου βάρος.
Μόνο αντιβοεί η μακρινή σου δόξα,
ίσκιος από αντρειωμένα σώματα σε μάχες
δοξασμένα,
που κάποτε τα βαθυγάλανα νερά περνώντας,
απ’ των Καβείρων το ιερό νησί,
πλέξανε με τα χέρια τους στους ωμούς τα φτερά
σου.
Τώρα μεσ’ την ανεμοζάλη των καιρών
δεσπόζεις σε γυάλινους ναούς,
σε ξένη γη μοιράζεσαι το κάλλος που σου
σμίλεψαν αγώνες,
γιατί εδώ σε ξέχασαν μ’ εφήμερες ζωές,
μα κι αν η φωνή σου -ξανά σε μας- φτάνει αχός.
ανυπόταχτα να συνενώσεις τα διεστώτα και πάλι
προσπαθείς.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου